1 listopada to dzień szczególny w kalendarzu. Już od kilku dni przed
i kilka dni po odwiedzamy cmentarze, wspominamy tych, którzy odeszli. Czas refleksji i zadumy.
A jednocześnie czas korków w całym mieście, tłumy w komunikacji miejskiej i na cmentarzach. Wszyscy się spieszą, przemieszczając między jednym i drugim grobem. Czasu i nastroju na zadumę coraz mniej.
A może jednak warto się na chwilę zatrzymać?
Warto się zatrzymać. Rozwiązałam problem tak, że odwiedzam tylko groby najbliższej rodziny. Jako, że moja babcia z córkami mieszkała w domu parafialnym, podobnie jak kopidoł (grabarz), więc nasza rodzina ma pewne fory i wszystkie groby są przy samym wejściu na cmentarz i obok siebie. Przy jednym nawet jest ławeczka 😉 Chłopcy pewnie pójdą w kilka innych miejsc, ale ja już nie dam rady.
Ja dziś nie dam rady, kiepsko się czuję. Wnuczka też jeszcze chora, więc syn też się nie wybierze. Pojedziemy innego dnia. Na szczęście grób już uporządkowany.
Za to zabrałam się za pisanie programu komputerowego porządkującego zdjęcia. Przy okazji poprzeglądam sobie stare zdjęcia (później będę je skanować) i w ten sposób będę wspominać tych, którzy odeszli. Idealne zajęcie na cały listopad.
Dla mnie poprzedni Dzień Wszystkich Świętych był taki pechowy, że nie mogłam pójść.
Dużo zdrowia Wam życzę.
A porządkowanie zdjęć u mnie było zaplanowane na lato, ale nie wyszło. Chyba dopiero po Świętach znajdzie się trochę spokoju, niezbędnego do wspominania i refleksji, na ciąg dalszy.